تک‌گویی‌های مدرن برای زنان (نمایش‌نامه)

«تا جایی که می‌توانید درباره نقش مورد نظرتان کندوکاو کنید. به دستورهای صحنه نمایش‌نامه‌نویس دقت کنید. بدین ترتیب، به سرنخ‌های ارزنده‌ای دست خواهید یافت. ببینید دیگران درباره آن نقش چه نظری دارند؟ چه اتفاق‌هایی برایش افتاده است؟ تحت تاثیر چه چیزهایی است؟ خواسته‌اش چیست؟ اهل کجاست؟ حالا کجاست؟ در کلیسا؟ پارک؟ سالن طراحی؟ قطب شمال؟ سونا؟ با چه کسی حرف می‌زند؟ چه رابطه‌ای با هم دارند؟ اکنون چرا این حرف را می‌زند؟ سبک کار چیست؟ مربوط به چه دوره‌ای است؟ چه کاره است؟ چه لباسی پوشیده است؟ کفش پاشنه سوزنی؟ فرض کنید نمایش‌نامه مربوط به سال 1902 باشد. آیا خانم‌ها در آن زمان پاهای‌شان را روی هم می‌انداختند؟ این‌طوری بازی کردن خیلی سخت است! بکوشید تا موقعیت را بازی کنید. مفهوم را بازی کنید.»